- eniteo
- ē-nĭtĕo, tŭi, 2, v. n., to shine forth, shine out, gleam, brighten (class.).I.Lit.: fruges enitent, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 5; cf.:II.
myrtus floridis ramulis,
Cat. 61, 21:campus,
Verg. G. 2, 211:caelum,
i. e. to become fine again, clear up, Gell. 19, 1, 7:tantum egregio decus enitet ore,
Verg. A. 4, 150.—Trop., to shine forth, to be eminent, distinguished (a favorite expression of Cicero):quod in eis orationibus, quae Philippicae nominantur, enituerat Demosthenes,
Cic. Att. 2, 1, 3; cf. id. Inv. 2, 2, 5; id. de Or. 2, 28 fin.; id. Fl. 7, 17: virtus in [p. 647] bello, id. Mur. 14 fin.; cf. Liv. 1, 42; 4, 3:oratio Crassi,
Cic. Brut. 59, 215; Liv. 22, 27.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.